Fjordungur til nafns

ég var ad uppgotva tad ad naestu fimm og halfan mànudi mun enginn kalla mig minu rétta nafni.  Faerstir hérna vita hvad ég heiti yfir hofud. Reyna tad einu sinni uppa flippid,vaela sma yfir tvi hvad tad er erfitt og halda afram ad kalla mig lottu og ég hafdi rangt fyrir mér, tad tydir ekki skotuselur, wuhu. Malid er ad ég er hraedilega ovon gaelunofnum, mamma min hefur barist hatramlega gegn tvi ad tad ferstist vid mann eitthvad audvelda nafn en skirnarnafnid tott pabbi hafi buid til gaelunofn til vonar og vara. Teir sem notudu lottu gaelunafnid mitt adur en ég for voru orfàir og ta var notad mjog sjaldan. Tannig ad mér finnst aldrei verid ad kalla a mig tegar ég heyri "lota" fyrir aftan mig. Tad er lika skritid eftir ad vera heilatvegig med tulunni" manni bregdur fjordungi til fodur, fjordungi til modur, fjordungi til forsturs og fjordungi til nafns" ef tetta er rétt tà er ég buin ad breyta einum fjorda af sjalfri mér.   Til tess ad lottan  yfirtaki ekki alveg thorhildi geng ég nuordid alltaf um med thfestina sem ég fekk i fermingargjof. En mér lidur illa yfir tessu og tad er ekkert sem ég get gert til ad breyta tvi. Sénsinn ad Frakkar vakni upp à morgun og geta fyrir algjora tilviljun sagt nafnid mit og lotta er betri en margt annad; meina margir islenskir skiptinemar eru kalladir ice-, hefdi getad verid kollud i halft ar icegirl

à bientôt mes amis